1 Nisanda Karboğazına sınıf öğretmeni olduğum sınıfla ve birkaç öğretmen arkadaşla gittik.Kar olmaz diye korkmuştuk;ama vardı.Onlarla birlikte kar topu oynadık.Kar üstünde poşetle kaymaya çalıştık;ama olmadı.Şansımız yaver gitti ve davul zurnayla gelen bir grupla karşılaştık.Birlikte halaylar çektik.Kardan adam yaptık.Benim yaptığım kardan adam minyatür oldu ;ama neyse...Gençlerle birarada olunca kendimi daha da genç hissediyorum.Onların mutlu olduğunu görmek beni daha da mutlu ediyor.Onların eğlenmesi ve kaynaşması sosyalleşmeleri açısından önemli.Böyle bir çabanın parçası olmak beni mutlu ediyor.
Yol boyunca heyelanlar,ormanların tahribi ve hiçbir estetiği olmayan binalar vardı.En kötüsü de Karboğazı piknik alanındaki kötü görüntü.Sanki insanlar oraya çöp atma amacıyla gitmiş.Ne kadar bilinçsizce doğayı kullanıyoruz.Sanki bizim için yaratılmış gibi...İleri görememenin ve bilinçsizliğin göstergesi.Şunu hep unutuyoruz.Doğa biz olmadan da var olabilir;ama biz doğa olmadan yaşayamayız.Doğaya muhtaç biziz; ama sanki doğa olmadan rahat rahat yaşayabileceğimizi düşünen de biziz.Ne tuhaf çelişki!?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder