Öğretmen Olmak

Öğretmen olmak.Kulağa dışardan nasıl geliyor  bilmiyorum ; ama bana zorluğu anlatıyor.Hem eğitim hem öğretim yönün var. Bir yandan onlara davranış kurallarını,evrensel ahlak ilkelerini vermeye çalışacaksın;bir yandan onları anlamaya çalışacaksın.Anladıktan sonra onlarla iletişim kurmaya çalışacaksın.Bir yandan da akademik anlamda onlara yön göstereceksin.Sınavlara hazırlamaya çalışacaksın.Zaman zaman sosyal faaliyetlerde bulunacaksın.İnsan olmak zorken;bir de insan yetiştirmeye kalkışıyorsun.Hem de bunu öğretmenlerin neredeyse paspas haline getirilmeye çalışılan,değeri giderek itibarsızlaşan,öğretmenler yatıyor diyenlerin çok olduğu ,neredeyse sosyal güvencelerininde elinden alınacağı bir ülkede.Ne delilik!!!

Kendini Bilmek

Bu dünyada yaşamıyoruz;bu dünyadan geçiyoruz.Ne güzel söylemişler; ama ne kadarımız bunun farkında?Etrafımdaki insanlar;  ne kadar kendini beğenmiş,ne kadar aslında bir ot bile olamayacak kadar kişiliksiz insanlar....Kendilerine sorsan onlardan iyi,kültürlü,zeki,iyi insan yok.Halbuki çoğunun beyni çalışmıyoruz.Bu kadar boş beyinli,bu kadar cahil,bu kadar tutucu insanlar birarada bulunabilir. Bir konu hakkında biri birşey sorsa"Bu konuda sizinle istediğiniz kadar konuşurum; sizi de hayran bırakırım"diyecek kadar ukala insanlar.Sen kimsin ki konuşmanla hayran bırakacaksın.Madem o kadar kendine güveniyorsun;git yazar ol.
İnsanların en büyük sorunu bence kendilerini bilmemeleri...İnsanoğlu kendini bilseydi birbirini bu kadar kırmazdı.Sen işini iyi yap, dürüst ol, kibar ve nazik davran, anlayış göster zaten birileri seni över.Sen kendini niye bu kadar övüyorsun??Zaten atalarımız "Görünen köy kılavuz istemez" demiş.
Kendilerini bilmemeleri yetmiyormuş gibi başkalarını da izliyor,eleştiriyor,başkasının ne yapması gerektiği ile ilgili ahkam kesiyor.Bu ne  hırs,bu  ne kıskançlık, bu ne saygısızlık,bu ne dengesizlik,bu ne egoist yaklaşımlar............

Başlıksız:(

Kendimize ne kadar değer veriyoruz?Kendimize verdiğimiz değer acaba fazla mı yoksa az mı?
Sanırım başkasına değer verdiğimiz kadar kendimize değer vermiyoruz.Bir öğretmen olarak  yaptığım şeyleri karşılığını almak için yapmıyorum; ama haketmediğim olayları yaşayınca üzülüyorum. Sürekli nerde hata yaptım diye düşünüyorum.Yaptığım hataları da kendi içimde  büyütüyorum.Ondan sonra sağlık sorunları başlıyor.
Ben sorunları halletmeye çalıştım ve daha büyük sorunlar oluştu.Ne kadar tuhaf?Sorun çözücü olmaya çalışırken yeni sorun ortaya çıktı.Çok yıprandım.Bir de öğretmenlik kolay diyorlar.Gelsinlerde ergenlerle 1 saat sınıfta vakit geçirsinler.Her meslek grubunda olduğu mesleğini iyi yapmayanlar,sürekli şikayet edenler ,derse zamanında girmeyenler var;ama bunu genellemeye dökmek ne kadar doğru?

SINIFIMLA KARBOĞAZI

1 Nisanda Karboğazına sınıf öğretmeni olduğum sınıfla  ve birkaç öğretmen arkadaşla gittik.Kar olmaz diye korkmuştuk;ama vardı.Onlarla birlikte kar topu oynadık.Kar üstünde poşetle kaymaya çalıştık;ama olmadı.Şansımız yaver gitti ve davul zurnayla gelen bir grupla karşılaştık.Birlikte halaylar çektik.Kardan adam yaptık.Benim yaptığım kardan adam minyatür oldu ;ama neyse...Gençlerle birarada olunca kendimi daha da genç hissediyorum.Onların mutlu olduğunu görmek beni daha da mutlu ediyor.Onların eğlenmesi ve kaynaşması sosyalleşmeleri açısından önemli.Böyle bir çabanın parçası olmak beni mutlu ediyor.
Yol boyunca heyelanlar,ormanların tahribi ve hiçbir estetiği olmayan binalar vardı.En kötüsü de Karboğazı piknik alanındaki kötü görüntü.Sanki insanlar oraya çöp atma amacıyla  gitmiş.Ne kadar bilinçsizce doğayı kullanıyoruz.Sanki bizim için yaratılmış gibi...İleri görememenin ve bilinçsizliğin göstergesi.Şunu hep unutuyoruz.Doğa biz olmadan da var olabilir;ama biz doğa olmadan yaşayamayız.Doğaya muhtaç biziz; ama sanki doğa olmadan rahat rahat yaşayabileceğimizi düşünen de biziz.Ne tuhaf çelişki!?